عثمان عباسی
عثمان عباسی, کنش‌گر حوزه رسانه و فرهنگ، هفتم تیرماه، سالروز بمباران شیمیایی سردشت، را فاجعه‌ای که هنوز ننگ آن بر پیشانی بشریت حک شده می داند و معتقد است؛ در چنین شرایطی، نقش فعالان رسانه و کنش‌گران حوزه فرهنگ در زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدای این فاجعه و ترویج فرهنگ صلح و دوستی، بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا می‌کند.
هفتم تیرماه، سالروز بمباران شیمیایی سردشت، فاجعه‌ای که هنوز هم ننگ آن بر پیشانی بشریت حک شده است. سردشت، اولین شهر قربانی بمباران شیمیایی در تاریخ، نمادی از مظلومیت و ایستادگی مردمی است که در برابر ظلم و تجاوز، سر خم نکردند.
زخم‌های این فاجعه کهنه، اما فریاد مظلومیت آن رسا است. این فریاد رسا، وظیفه‌ای سنگین بر دوش فعالین رسانه و کنش‌گران حوزه فرهنگ می‌گذارد. در چنین شرایطی، نقش فعالان رسانه و کنش‌گران حوزه فرهنگ در زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدای این فاجعه و ترویج فرهنگ صلح و دوستی، بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا می‌کند.
این افراد می‌توانند با استفاده از ابزارهای مختلف رسانه‌ای و فرهنگی، به شرح ابعاد مختلف این جنایت، بازگو کردن داستان‌های غم‌انگیز قربانیان و خانواده‌هایشان، و به تصویر کشیدن درد و رنج مردم سردشت، به افکار عمومی آگاهی‌رسانی نمایند.
فعالان این عرصه، باید با تمام توان خود برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدای بمباران شیمیایی سردشت و ترویج فرهنگ صلح و دوستی تلاش نمایند.
تمرکز بر بازماندگان:
داستان‌های بازماندگان سردشت باید در مرکز توجه قرار بگیرند. این افراد رنج و درد خود را به طور مستقیم تجربه کرده‌اند و می‌توانند روایتی دست اول از این فاجعه ارائه دهند.
جستجوی عدالت:
فعالین رسانه و فرهنگ می‌توانند با پیگیری عدالت برای قربانیان سردشت، به حفظ یاد این فاجعه کمک کنند. این امر می‌تواند از طریق تحقیقات، گزارش‌دهی و حمایت از ابتکارات حقوق بشری انجام شود.
ایجاد گفتمان:
فاجعه سردشت باید به عنوان نقطه عطفی در تاریخ بشریت مورد بحث و گفت و گو قرار گیرد. فعالین رسانه و فرهنگ می‌توانند با برگزاری رویدادها، انتشار مقالات و بحث‌های آنلاین، گفتمان حول این موضوع را ترویج کنند.
مقاومت در برابر فراموشی:
مهم‌ترین وظیفه فعالین رسانه و فرهنگ، مقاومت در برابر فراموشی فاجعه سردشت است. این جنایت نباید به دست فراموشی سپرده شود و باید به عنوان یادآوری دائمی از خطرات جنگ و ظلم به بشریت باقی بماند.
اکنون ابزارهای متعددی در اختیار ماست:
با ساخت فیلم مستند و داستانی، می‌توانیم داستان این فاجعه را به تصویر بکشیم و درد و رنج مردم سردشت را به نسل‌های آینده منتقل کنیم.
با خلق آثار هنری، می‌توانیم پیام صلح و دوستی را به جهانیان برسانیم و نفرت از جنگ و خشونت را در دل‌ها نهادینه نماییم.
با برگزاری مراسم یادبود، می‌توانیم یاد و خاطره شهدای سردشت را گرامی بداریم و به خانواده‌هایشان ادای احترام کنیم.
با راه‌اندازی کمپین‌های اطلاع‌رسانی، می‌توانیم آگاهی عمومی را در مورد این فاجعه افزایش دهیم و توجه جهانیان را به این جنایت هولناک جلب نماییم.
با همبستگی و تلاش فعالان رسانه و کنش‌گران حوزه فرهنگ، می‌توانیم زخم کهنه سردشت را التیام بخشیم و فریاد رسای مظلومیت این مردم باشیم.
ما، به عنوان فعالان حوزه رسانه و فرهنگ، وظیفه داریم فریاد رسای این مظلومان باشیم و نگذاریم نسل‌های آینده، از این جنایت هولناک بی‌خبر بمانند.
بیایید با هم برای جهانی عاری از خشونت و سلاح‌های شیمیایی تلاش نماییم/.
